van Porvenir (Chili) naar Rio Grande (Argentinië)
Door: Marleen Broeders
Blijf op de hoogte en volg Luciën en Marleen
29 November 2013 | Chili, Punta Arenas
Vandaag rijden we 226 km naar Rio Grande in Argentinië, dus met een grens. Omdat we eergisteren hebben gehoord dat de stakingen voorbij zijn, kunnen we 8.45 vertrekken. Ik verwacht een saaie weg maar dat is helemaal niet zo. We rijden langs een inham van de zee op een goede gravelweg. Het is er prachtig. Caucho’s met schapen, wilde lama’s, heel veel vogels en zelfs een vos zien we. Om 10.30 komen we bij de grens aan en deze is gesloten. Toch een 24 uur staking voor meer salaris. Dit keer krijgen we een nummer, dat is beter. Verder is het gewoon wachten, wachten en wachten. Sommigen slapen in de wind, sommigen zitten binnen, anderen buiten. Er wordt een binnenband gewisseld etc. Dit keer wachten we tot 15.30. Daarna nog naar de douane van Argentinië, maar daar gaat het supersnel. Het is wel grappig want we komen dezelfde Nederlanders tegen die we een aantal dagen geleden bij de andere staking ook tegen kwamen.
Na zo’n 50 km op asfalt komen we bij de Atlantische Oceaan, welke diep blauw is, heel mooi. Ook is er niet veel wind en ben ik veel te warm aangekleed. Rond een uur of vijf komen we aan bij het hotel in Rio Grande, we hebben een megakamer, de kamer is groter dan de benedenverdieping van ons huis.
We eten met Hans, Bavo en Luc megapizza’s en zijn snel weg uit het restaurant, het is er zo’n herrie. Dan lopen we naar het hotel langs een soort cafeetje waar ze live aan het spelen zijn, reggae in combinatie met rap, we drinken iets en luisteren ernaar, maar het geluid staat veel te hard. Op naar het hotel dan maar om te gaan slapen.
Na zo’n 50 km op asfalt komen we bij de Atlantische Oceaan, welke diep blauw is, heel mooi. Ook is er niet veel wind en ben ik veel te warm aangekleed. Rond een uur of vijf komen we aan bij het hotel in Rio Grande, we hebben een megakamer, de kamer is groter dan de benedenverdieping van ons huis.
We eten met Hans, Bavo en Luc megapizza’s en zijn snel weg uit het restaurant, het is er zo’n herrie. Dan lopen we naar het hotel langs een soort cafeetje waar ze live aan het spelen zijn, reggae in combinatie met rap, we drinken iets en luisteren ernaar, maar het geluid staat veel te hard. Op naar het hotel dan maar om te gaan slapen.
-
01 December 2013 - 22:53
Jolanda:
veel geduld heb je deze reis wel moeten hebben maar het waren heel wat weekjes dus ach wat maakt het uit. Miss niet leuk dat t weer bijna over is jullie avontuur...jaja ik snap dat jullie dat nog niet willen horen hihi. Maar vele mensen zullen weer blij zijn als jullie heelhuids thuis zullen komen. Moeders had t een beetje kwaad bij het zien van de foto's met luciën erop. Mag t miss helemaal niet zeggen maar pech dan haha. Nog heel veel plezier op jullie verdere reis. Tot gauw en als jullie thuis komen moet ik na 2 dagen weer ff gaan slapen in t ziekenhuis,op zwarte pietendag nog wel,vorig jaar op eerste kerstdag dus ik hou t voortaan maar gewoon op de feestdagen. By the way niks bijzonders hoor,mri scan was goed,doegggggggg xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
