Daar zijn we weer.....

We hebben een paar behoorlijk lange dagen achter de rug en ook nog eens hele slechte internetverbindingen. Vandaar dat ik nu pas weer met een verslag kom.

Inmiddels zitten we in Mendoza, Argentinië. Hieronder de verslagen.

Vrijdag 8 november
Van San Pedro (Chili) naar Salta (Argentinié)

Eigenlijk moeten we vandaag 480 km rijden. Eerst 150 km naar de grens met Argentinië. San Pedro ligt op ca 2.200 meter boven zeeniveau en binnen no time zitten we nu op 4.600 meter hoogte en het is zo ontzettend koud. De ijsblokken liggen langs de weg. We stoppen om wat meer kleding aan te trekken. We rijden door maandlandschappen heen, de uitzichten zijn weer prachtig.
De grensformaliteiten namen zo’n anderhalf uur in beslag. Om ca 12.00 uur passeren we een restaurant waar we wat eten om daarna de off road op te gaan richting Cachi. Echter na een kilometer heeft Luciën het wel gezien met de off road, dit gaan we nooit halen voor het donker. Wij, en meerdere met ons, besluiten over de verharde weg te gaan rijden, te slapen halverwege en de rest van de groep morgenavond weer in Belen te zien. Bijkomend nadeel is dan wel dat je meer dan 600km moet rijden.
De weg is goed en mooi. We rijden over bergen en door valleien en canyons, de kleuren rood en groen overheersen weer en de cactussen zijn groter dan wij zijn. We gaan weer dalen en het wordt echt snikheet. Gek vanmorgen vroor je bijna de motor af en vanmiddag wordt je niet goed van de warmte, tegen de 40 graden.
In Argentinië komen we veel andere motorrijders tegen. Sowieso de ploeg die ook gisteren in het hotel was, motorrijders uit Brazilië etc etc
We halen Salta net voor het donker, het eerste beste hotel wat er goed uitziet nemen we, het blijkt een luxe hotel te zijn, wel lekker dus. John rijdt vandaag met ons mee. We eten met z’n drietjes in het stadje en gaan daarna slapen.

Zaterdag 9 november
van Salta naar Belen
Op zich hoeven we vandaag maar 430km, we weten dat er een stukje weg in zit wat onder constructie is, want alhoewel de kaart van 2011 is, weten we inmiddels dat er in die twee jaar niet veel wegen zijn geasfalteerd. Dus zo’n 25 tot 30 km weten we niet wat voor weg het zal zijn.
Maar al met al niet zo’n zware dag en dus vertrekken we om 09.00 uur bij het luxe hotel waar we heerlijk hebben geslapen. Eerst nog even tanken, dan nog de stad uitkomen en je bent al met al zo een uur verder.
Dan rijden we het eerste stuk op een soort van provinciale weg. Als je me vooraf had gevraagd hoe Argentinië eruit zou zien, zou ik het aardig in de richting beschreven hebben. Haciënda's en Rancho’s met paarden of koeien, wijngaarden etc. Omdat het ook heel groen is, geeft het hele mooie uitzichten. Maar er is best ook nog wat armoede, dit had ik hier wel minder verwacht. Op een gegeven moment verandert de weg in een prachtige bergweg. We rijden door een geweldige vallei/canyon, weer mooi rood van kleur maar ook groen van bomen, struiken en cactussen. Droog gevallen rivieren, sommige met net nog een stroompje water erin. Goed asfalt en mooie bochten. Het is best warm, ik denk zo’n 35 graden. Wij rijden met John en we passeren telkens de groep van Luc, Bavo, Hans en Rens (die vandaag ook met hun meerijdt). Als we halverwege in een dorpje aankomen lunchen we met elkaar in een binnentuin van een restaurantje. Lekkere broodjes met ham en kaas. Eerst kreeg de eigenaar de gasfles niet gemonteerd, dus we moesten wel even wachten.
Daarna hadden we een lange saaie weg en toen hield het asfalt op, precies zoals op de kaart stond. In het begin was het gewoon grind, maar later werd het wasboard, niet heel prettig maar wel sneller te rijden dan het losse grind. Op een gegeven moment werd er een omleiding aangegeven maar John zag het niet of hij besloot toch maar gewoon rechtdoor te rijden. Niet zo heel handig want je hebt geen idee waar je uitkomt. Uiteindelijk kwamen we via een zandhobbel en tussen de tribune en het voetbalveld door in een dorp terecht, ging dus gelukkig goed.
Na het stukje off road moesten we nog zo,n 50 km naar het hotel, waar de hele groep weer bij elkaar was.

Bij het hotel werd er al druk gespeculeerd over de weg van overmorgen, de discussie van de dag. Wij zijn wat te eten gaan zoeken, er was niet zo heel veel, de meeste restaurants gaan pas om 21.00 uur open en dan liggen wij meestal al op bed. Maar de pizza die we vonden was goed te eten.

Zondag 10 november
Van Belen naar San Jose de Jachal

Als we opstaan is het erg bewolkt buiten. Dit blijft de hele dag zo, met best aardig wat regen. Regen op zich is niet zo erg, maar je krijgt het dan zo ontzettend koud! Brrr
We vertrekken op tijd en willen eerst naar de bank, uiteindelijk hebben we vandaag 4 banken gehad, maar nergens is geld te halen. Gelukkig hebben we PESO 200 (EUR 23) van Luc kunnen lenen voor benzine.
De weg is voor het grootste deel behoorlijk saai, maar de weg door de bergen is mooi. Er is een stukje weg in aanleg ca 20 km, waar wij natuurlijk precies regen hebben, maar het is goed te doen. Opeens ruik ik lavendel, ligt er een heel lavendelveld langs de weg.
Onderweg drinken we twee keer koffie en thee om weer warm te worden. Tegen half 4 komen we aan in het hotel, nou ja hotel? Het zijn appartementen welke we met anderen van de groep moeten delen. In eerste instantie valt dit wel tegen, maar we delen ons appartement met Hans, Bavo en Luc, wel gezellig dus. In het dorp is niet veel te eten, uiteindelijk eten we stuk rundvlees met salade,, wat lekker is (als je het vet eraf gesneden had). Omdat we in een appartement zitten, hadden we natuurlijk ook zelf kunnen koken, maar met een bijeenkomst om half 8, nog van alles te doen etc. had ik hier ff helemaal geen zin in.
Sinds gisteren is er discussie in de groep voor de weg van morgen. De afstand is 376 km naar La Serena, echter hiervan is zo’n 125 km weg in aanleg, wat van alles kan betekenen, omdat je dit niet van te voren weet moet je in je berekening wel van het ergste uitgaan, wij rijden niet snel op een off road weg, als het heel slecht is maar 25 km per uur. Dit betekent dat we over die 125 km in het ergste geval al 5 uur zouden rijden. Daarnaast is er boven op de bergpas een grensovergang waar bijna nooit iemand komt (volgens internet), dus houden we dan ook maar met 2 uur rekening, plus dan nog de overige kilometers. Zouden we het dan halen en hebben we er zin in om zo lang off road te rijden? Wij hadden voor onszelf al de beslissing genomen dat wij dat niet gaan doen. Luciën kijkt op het internet om te zien of hij iets over de weg kan vinden, maar hij leest daar dat de pas helemaal niet open is tot december. Omdat het ook nog eens heeft gesneeuwd in de bergen wordt er door de politie bevestigd dat de pas inderdaad gesloten is. Dit betekent dat niemand de route kan doen. Kan gebeuren! Dus gaan we vanaf morgen een paar dagen rust houden in Mendoza, ook lekker, eerlijk gezegd. Ik heb het hotel al geboekt, we krijgen een compensatie van Ride On, om tegemoet te komen in de kosten van het hotel. Rob (van de organisatie) gaat helemaal om rijden om toch naar La Serena te gaan omdat daar motoronderdelen klaar liggen die hij al heeft betaald. Dit betekent voor hem zo'n 1.200 km rijden en dit betekent dat wij zelf moeten kijken wat we gaan doen. We zullen Rob sowieso op 18 november weer ontmoeten in Bariloche.

Maandag 11 november

Van San Jose de Jachal naar Mendoza

Eerst ontbijten we met z’n vijven, gezellig hoor! Al zijn het droge broodjes en kei zoete croissants, het heeft wel iets.
Toen we gisteren in het dorp aankwamen hebben velen van de groep geprobeerd te pinnen, echter de meesten kregen geen geld uit de muur. Zo ook wij niet. De creditcard van Hans werd zelfs ingeslikt. Tenminste, dat dachten we. Vanmorgen om 08.00 uur gingen de banken open, dus Hans en ik zijn op pad gegaan om in eerste plaats te proberen zijn creditcard terug te krijgen en in de tweede plaats geld te pinnen. Toen wij om 08.00 uur bij de banken aankwamen (2 naast elkaar) stonden er al zeker 50 mensen bij beide banken te wachten. De geldautomaat waar Hans zijn creditcard in zat stond nog op geblokkeerd. De Argentijnse bankmedewerkster sprak geen Engels en de andere 5 medewerkers ook niet. Maar zo goed als het ging, kon ze ons uitleggen dat de monteur er over 20 minuten zou zijn. De rij voor contante kasopname was nog langer en bij navraag bleek dat ik daar met mijn europas geen geld zou kunnen opnemen. Dus ik ben maar vast in de rij gaan staan met pinners en dan maar zien. De bankmedewerkster heeft denk ik op één of andere resetknop gedrukt, want opeens stond iemand met de creditcard van Hans in zijn handen. Hoe kan dat nou vroegen we ons af. Zo’n pas moet dan toch altijd ingeslikt worden? We waren er nu toevallig bij, maar wie weet waar die creditcard anders was beland. Maar…… in dit geval waren we eigenlijk reuze blij, want Hans had zijn kaart terug en we konden gaan rijden. We hadden nog wel geen geld, maar dat komt dan wel. Toen we uiteindelijk weg reden om half 10 stond de geldauto er en waren de rijen met mensen nog meer gegroeid.
Als we vertrekken, hebben we nog ca EUR 10,00 aan peso’s op zak, liter of 10 benzine (denken we) en nog 7 liter extra benzine in jerrycans. We rijden richting San Juan, een wat grotere stad waar wel een bank zou moeten zitten. San Juan kunnen we halen met de benzine die we nog hebben. In San Juan blijken we te kunnen pinnen bij het tankstation, dus nog geen probleem, maar we kunnen niet gaan lunchen, wel wat fruit kopen, maar nu komen we dus geen fruitstalletjes tegen, zou je net zien. Afijn, uiteindelijk komen we rond een uur of twee aan in Mendoza, een grote stad en daar vinden we geld. Nu gelijk maar veul gepind, zodat we dit probleem voorlopig niet meer hebben.
De weg die wij rijden naar Mendoza is lang en recht. In het begin wel mooi, vooral de sneeuw op de bergen (waarschijnlijk de pas van de oorspronkelijke route), maar na een tijdje wordt de weg best wel saai. Dit betekent voor Marleen indutten achterop de motor. Bij het hotel aangekomen blijkt de manager een Nederlander te zijn, grappig! En makkelijk, er wordt direct geregeld dat we de vierde nacht dezelfde kamer kunnen houden (als Ride On weer betaalt, zeg maar). De manager stond er van te kijken toen hij opeens een paar Nederlandse kentekens zag aankomen.
En nu is het de vraag wat iedereen van de groep gaat doen. Wij gaan lekker vier dagen uitrusten en vakantie houden in Mendoza, er zijn er meerderen die dat gaan doen. Ook gaan er mensen via een andere weg naar Chili rijden om daar toch de kust te kunnen zien. Er gaan mensen een andere kant op om daar het land te kunnen zien. Het is wel grappig wat iedereen bedenkt.
Inmiddels is het nu half 6 hier in Argentinië, zit ik lekker aan koppie thee en naast mij ligt er één behoorlijk te snurken :-).