Van Osorno (Chili) naar Bariloche (Argentinië)

Op zich hoeven we vandaag maar247 km, echter met een grensovergang, dus vertrekken we toch op tijd uit Osorno. Het eerste deel van de rit lijkt eigenlijk best wel op Nederland in de lente. Boeren zijn aan het hooien, overal koeien, vlak landschap alleen de rode bloesem aan de bomen kennen wij niet. Dan wordt het landschap glooiender en steekt af en toe een besneeuwde vulkaan boven de wolken uit. Het is een frisse dag vandaag.
We kijken via de Garmin waar een benzinepomp is, maar deze is gesloten. Om niet hetzelfde als gisteren te ervaren, rijden we 15 km terug waar de pomp gelukkig wel open is. Dan komen we meer in de bergen en zien het eerste meer, prachtig! We stoppen om foto’s te maken, hiervoor haal ik mijn goeie camera natuurlijk uit de koffer. Maar Marleentje is Marleentje niet als ik deze niet eerst op de grond laat stuiteren (elke vakantie hetzelfde lied :-(), gelukkig is alleen mijn voorzetlens gebroken. Maar later zie ik op de foto’s dat mijn lens wel heel vies is geworden, jammer.
We naderen de grens, er is net een bus met toeristen uit geladen en wij sluiten achter hen aan. De leider van de groep zegt echter dat wij naar voren kunnen gaan omdat zij als één worden behandeld. Maar de dames uit de bus die bij de deur van het gebouw staan, laten ons er niet door, de leider is inmiddels verdwenen, dus gaan wij maar weer achteraan staan. Dan zie ik de leider opeens lopen en leg met handen en voeten uit wat er aan de hand is, ik vraag hem mee te gaan en dat doet hij. Dat is stap 1, welke snel gedaan is. Dan moeten we de motor uitvoeren. Het verwarrende is dat toen we de eerste keer dat we Argentinië in gingen, vond alles in één gebouw plaats en daar gingen we nu ook van uit. Dus toen we de motor uitvoerden dachten wij dat we ook een formulier zouden krijgen om het land weer in te gaan. De douanier sprak geen Engels en stond maar wat te gebaren, uiteindelijk kwam er iemand bij die wel Engels sprak en toen bleek dat we 50 km verder op pas naar de Argentijnse douane moesten. Al met al hadden we binnen het half uur de twee grensposten gehad.
Hoe hoger we kwamen in de bergen des te meer veranderde het landschap, de bomen werden kaal en het leek wit, niet van sneeuw maar het leek wel grind. Het werd een soort van winters landschap. Nu waren ze wel met de weg bezig, maar zoveel grind was toch wel wat overdreven. We vroegen ons af of het dan toch lava zou zijn en dat was het. Twee jaar geleden is de vulkaan voor het laatst tot uitbarsting gekomen, vandaar de kale bomen ook. We daalden weer en het groen kwam weer tevoorschijn, zo ook de meren, zo ontzettend mooi, het lijkt op zwitserland. Dit is het gebied waar ons Koninklijk paar een huis of twee hebben, ja ik snap wel waarom.
Rond twee uur komen we in Bariloche aan, inchecken en eten bij een Italiaans restaurant wat heel lekker is. Dan terug naar de hotelkamer om te wassen, douchen en ff te relaxen.

Om 19.00 uur is er een bijeenkomst en zien we bijna de hele groep weer. Iedereen heeft zijn ding gedaan en het is leuk om de verschillende verhalen te horen.

Na de bijeenkomst lopen we een stukje het stadje in, het is erg toeristisch, we lopen langs het meer, maar dat is best fris, we drinken een Marguerita bij een Mexicaans restaurant en kruipen ons bed in.