Van Esquel naar Rio Mayo

Ten eerste fungeer ik even als secretaresse van Hans, Hans dicteert:
Geoffry en grootouders gefeliciteerd met de nieuwste aanwinst.
Vanuit Mendoza ben ik met Luc verder gereisd, we hebben geprobeerd de grens met Chili over te komen, maar dit is twee keer mislukt. Eén keer vanwege staking en de tweede keer wegens sneeuw was de pas geblokkeerd.
We zijn doorgereisd naar het zuiden, slecht weer gehad en een hotel gevonden in de bergen. Daarna zijn we doorgereden naar Bariloche, waar we paar dagen rust hebben gehouden. Na een rondje naar één van de meren constateren we dat mijn frame gebroken was. Bij een plaatselijke motordealer adres gekregen van een laswerkplaats en die heeft de boel weer aan elkaar gelast. De motor reed de andere dag een stuk beter. Gisteren nog problemen met de accu, maar dat is ook weer opgelost.
Uitgebreid verslag volgt nog. Verder prima naar m’n zin, alles ok, ook het gezelschap (Hij kan natuurlijk moeilijk anders zeggen, als ik naast hem zit te typen).
Groeten, Hans

Vandaag moet we zo’n 420 km, maar het is rode weg, dus we hoeven niet te vroeg weg. De weg is behoorlijk saai, het weer is droog, beetje bewolkt en nog niet echt koud. Wel steekt na een tijdje de bekende wind weer op. Hier en daar zijn ze wel met de weg bezig, wat betekent dat we zo’n 30 km gravel rijden in totaal, maar het is heel goed te rijden. Ook krijgt Luciën meer en meer ervaring op het gravel, we rijden vandaag gemiddeld 60 km per uur over gravel.
We komen door een dorpje waar we kunnen tanken, dan blijkt dat John een lekke band heeft. Een aantal gaan terug om hem te helpen. Wij wachten een tijdje en besluiten dan om vast verder te rijden. Wel maak ik nog even van de gelegenheid gebruikt om wat foto’s te maken, want van de natuur moet je het niet hebben vandaag. Er zijn wel behoorlijk wat vogels, maar de condor heb ik alleen nog maar heel hoog in de lucht gezien. Vandaag zijn het voornamelijk flamingo’s die we zien.
Tegen een uur of vier komen we in het hostel aan, hier heeft de tijd behoorlijk stil gestaan, het wordt gerund door twee oudere zussen. Heel fotogeniek is het allemaal. De ene zus zit voor de tv en verzorgt de thee, de andere zus speelt patience op een heel oude pc. Overal staan potjes en pannetjes etc. Wij hebben als één van de weinigen een eigen douche en toilet, de anderen hebben dit gezamenlijk op de gang. Als ik ga douchen blijkt dat het wat meer uit de douchebak gaat dan erin en buiten de douchebak is er geen putje meer, dus de hele badkamer staat blank, haha. Het dorpje waar we zitten lijkt overigens aardig op Peru, geen asfalt, behoorlijk stoffig en het enige nieuwe in het dorp is het tankstation.
Morgen en overmorgen moeten we aardig wat gravel gaan rijden en dat betekent speculeren over de weg, hoe slecht zal deze zijn. Maar nu is er navraag gedaan en het schijnt mee te vallen. Afijn we zullen zien morgen, we gaan vroeg weg, hebben tank vol en twee jerrycans vol en houden weinig pauzes en meer kunnen we niet doen.
We gaan nog even naar de supermarkt om wat eten en drinken voor morgen onderweg te kopen en het brood ziet er allemaal zo goed uit dat we besluiten brood en vers beleg te kopen en dit te eten in het hostel. Geen zin om te uit eten vanavond. Als we in het hostel komen pakken de zussen direct borden en bestek voor ons, daarna verhuizen ze weer voor de tv om het nieuws te kijken. Ondertussen is er al een journalist geweest om een interview af te nemen wat al die motoren toch voor het hostel doen. Zo leuk allemaal, het halve dorp komt naar de motoren kijken.