van Gob. Gregores naar El Calafate

Wanneer ik opsta heb ik spierpijn in mijn nek van de harde wind van gisteren. Kun je nagaan hoe hard die wind is.
Vandaag is de tweede zware dag, alhoewel deze minder zwaar zou zijn dan die van gisteren. Vandaag rijden we 331 km, waarvan 92 witte weg, dit betekent geen asfalt. Volgens de locals zou de eerste 60 km goed zijn, daarna 80 km gravel en daarna goed. Na 59 km begon inderdaad het gravel, dit duurde zo’n 120 km. Hiervan ligt de nieuwe weg er tientallen kilometers naast, dit voelt zo zielig! Gisteren zijn er een paar op de nieuwe weg gaan rijden, maar op sommige stukken bleek het asfalt toch nog wel zacht. Daarna goed asfalt en direct een toeristenbusje op zijn kant. De chauffeur moest haast wel in slaap gevallen zijn, want anders snap ik niet hoe je op zo’n stuk rechte weg, op die manier terecht kan komen. Na zo’n 100 km komen we bij het eerste meer, ongelofelijk blauw, heel mooi. Behalve dit meer is de weg saai. Wel zien we dode wilde lama’s in de hekken hangen, wel een stuk of vier bij elkaar. Die dieren springen over de hekken met prikkeldraad heen en soms gaat dit dus mis en sterven zij een afschuwelijke dood.
Na een tijdje op de goede weg zien we de besneeuwde bergtoppen dichterbij komen en opeens is daar een giga meer, turquoise! Van het smeltwater, het is zoiets moois om te zien. In het water zie je twee kleine toppen van ijsbergen. Daarna blijft er mooi uitzicht op het meer en de rivieren en rijden we op het gemak door naar El Calafate. Het is nog vroeg en dat wilden we ook omdat we een excursie willen boeken om morgen naar de gletsjer te gaan. Echter in het dorp aangekomen blijken er alleen excursies te zijn die bijna de hele dag duren en waarbij je ook nog door het landschap rijdt en andere dorpjes gaat bekijken, hier hebben we niet echt zin in. Landschap en dorpjes zien wij de hele dag al. Verder blijkt ook dat de 80 km lange weg naar de gletsjer geasfalteerd is, dus gaan we morgen zelf op de motor naar de gletsjer.
We eten een empenada met kaas en ham, echt heel lekker, brengen de was weg en genieten van onze vrije middag.
Ik had het hier al wel veel kouder verwacht, maar behalve koude handen en een koud gezicht heb ik het nog steeds niet koud, misschien dat het nog komt.
Vanavond even wat drinken met wat mensen uit de groep, daarna haal ik de was alweer op, toch lekker hoor geen huishouden voor zo lange tijd, dat wordt ik nou helemaal niet beu haha. Daarna gaan we samen Sushi eten en we lopen tegen een mooi beeldje aan voor in huis. Als we het cash betalen wordt het ineens 40% goedkoper ?? Dan zien we Katrien in de lobby van het hotel, zij is met het vliegtuig hierheen gekomen en gaat bij één van de andere rijders achterop naar Ushuaia. Haar motor is met een vrachtauto naar Ushuaia en ze hoopt dat deze goed aan zal komen. Wat ook leuk is dat de vrouw van Alex hier is, zij gaat hier wandelen met een vriendin en kan haar man een paar dagen zien na een maand of drie.