rustdag Torres del Paine

Geslapen tot 8 uur, op zich liggen de bedden prima en ik heb het ook niet koud gehad, ’s nachts is wel de stroom uit gegaan en ook de verwarming dus als we wakker worden is het best koud. Maar het uitzicht is geweldig, wakker worden, uit het raam kijken en Torres del Paines voor je neus. Het ontbijt bestaat uit koud geroosterd wit brood met jam en boter, voor mij dus alleen brood met boter. Als we vragen om ham en kaas, is dat niet aanwezig, terwijl de avond ervoor je wel een sandwich met ham en kaas kon bestellen. Ook eieren zijn er niet. Stroom zal er pas ’s avonds om 08.00 uur zijn.
We gaan met Luc een eind rijden. Eerst terug naar de grens om benzine te halen, dit is zo’n 60 km rijden, echter is daar geen benzine, wel is er een caucho bezig om koeien te drijven en de klaven te brand- en oormerken. Als we aankomen is hij net klaar, maar de koeien moeten nog wel naar buiten. We zien de grens, waar de staking nog steeds bezig is. We besluiten nog 60 km verder te rijden naar Puerto Natales, daar te tanken en door het park van Torres del Paines, terug te rijden. Wanneer we gaan koffie drinken in het stadje horen we dat er twee wegen in het park zijn afgesloten. Één door wegwerkzaamheden en één omdat er rotsen naar beneden zijn gevallen. Dit betekent dus dat wij ons rondje niet kunnen maken. Het enige wat we kunnen doen is terug naar de Refugio en van daaruit naar het park. De entree van het park is USD 40,00 pp en vinden we dat ook weer zonde voor een uurtje. Daarbij komt dat het plaatsje Puerto Natales heel gezellig is. Luc geeft aan dat hij de komende nacht hier wel wil slapen, ja dat wil ik al sinds ik vanmorgen wakker ben geworden. Het eerste hostel is vol, het tweede is gesloten en het derde heeft plaats voor ons, het is er zo gezellig, het is een koffie/thee huisje met kamers erbij. De kamers zien er goed uit, het ruikt overal erg lekker, relaxte muziek en de prijs vinden we prima, dus weg gaan de 120km terugrijden om Bavo en de bagage op te halen en daarna weer 120 km naar het stadje. Echter deze 120 km hoeven we nu morgen niet te rijden. Uiteindelijk rijden we dezelfde weg dus drie keer, maar telkens is het anders, dan bewolkt, dan weer zon, sowieso is het al heel anders om de weg heen en daarna terug te rijden, zie je andere uitzichten.
Tegen half 7 komen we weer aan bij het hostel, een uur later gaan we naar een goed restaurantje en eten met z’n viertjes. We zitten nu in een inham van de zee, dus er is veel vis op het menu. Daarna nog naar een andere plek om wat te drinken, zo gezellig allemaal dat we pas om 0.45 op bed liggen. We missen alleen Hans, hij zit namelijk in een ander hotel vannacht, hij heeft nooit in de refugio geslapen.