Van El Calafate naar Torres del Paine

Vandaag rijden we volgens het roadboek 271 km, echter er schijnt een slechte gravelweg tussen te zitten en daarom kiezen we ervoor om zo’n 80 km extra te rijden over een rode weg (later blijkt trouwens dat de weg heel goed te rijden was!). We rijden vandaag met John. De wind is echt heel hevig en je moet echt schuin hangen om overeind te blijven. Op de helft tanken we en drinken we een bakkie en daar horen we van een Braziliaan dat ze waarschijnlijk staken bij de grens naar Chili. We zijn op tijd vertrokken, dus geen zorgen.
Tot hier was de weg erg saai. Na de koffie rijden we een andere richting op en dan zie je de rotsformaties van Torres del Paines al liggen, later blijkt dat onder deze rotsen/bergen onze Refugio ligt. Vandaag is het redelijk koud, ik heb al binnenhandschoenen in mijn winterhandschoenen gedaan, maar nog koude handen. Ook zijn mijn gezicht en ogen heel schraal van de koude wind. De helm houdt wel het meeste tegen maar toch niet alles.
Wanneer we bij het Argentijnse deel van de grens komen, horen we dat de Chileense grens open is van 12 tot 13 en dat ze daarna 4 uur het werk neerleggen. Mensen raken in de stress en proberen voor 13.00 bij de grens te zijn. Wanneer wij aankomen, net voor eenen blijkt dat de grens inderdaad van 12 tot 1 open is geweest, maar alleen voor mensen die Chili uitgingen en die voor de mensen die Chili ingingen. Om 17.00 uur zou de grens 1 uur open gaan, dan wordt de volgende vraag natuurlijk: kunnen al de mensen binnen dat uur de grens over.
We kijken of we terug kunnen gaan en Chili over te slaan, maar om in Ushuaia te komen, moet je door Chili heen en we willen het natuurpark Torres del Paine toch ook wel zien eigenlijk.
We gaan eerst wat eten met een paar mensen uit de groep, daarna gaan we weer terug. Tegen 16.00 uur komt er iemand zeggen dat ze eerst de particuliere auto’s gaan doen, daarna de bussen en dat de rest buiten moest wachten, maar er wordt niets gezegd over motoren, dus wij gaan ook in de rij staan. Dat is niet de bedoeling. Ik begrijp het ook wel, want er staan bussen al vanaf 10.00 uur te wachten. Op een gegeven moment is de douane het zo beu dat ze eerst alle bussen weg werken en daarna pas mogen wij erdoor. Ja wat is wijsheid in zo’n situatie? Je wilt allemaal zo snel mogelijk zo’n grens over. Als de douane begint, toch nog een uur eerder dan de bedoeling, gaat het snel, zo snel hebben we het nog niet gehad. Uiteindelijk gaan we tegen 18.30 uur de grens over, richting Torrres de Paine. Nu maar hopen dat de staking snel voorbij is want over 4 dagen moeten we weer terug naar Argentinië.
De weg naar de Refugio is prachtig. Het begin van de zonsondergang geeft prachtige uitzichten en heb je net het ene uitzicht laten bekomen, is daar al het volgende uitzicht, zo mooi!
We komen aan bij de Refugio, dit is geen hostel of hotel maar meer een onderkomen van één huis met diverse kamers en apart een restaurant erbij. Het stelt niet heel veel voor, maar het is prima voor 2 nachten en de douche is lekker warm, niet geheel onbelangrijk na een koude dag. Niet de hele groep is hier omdat er niet genoeg kamers zijn. Een deel zit 80 km verder op. Om 20.30 eten we met dat deel van de groep wat hier is, we nemen het dagmenu. Eerst een lekker soeppie daarna komt er een soort van erwtensoep en daarna nog een toetje en daarna moeten we keiveel afrekenen. Ja er is hier toch niets anders in de buurt dus ze kunnen rekenen wat ze willen.